Reviews

Vital Weekly

About six months ago, I reviewed the first volume of 'Introspectyon'. Now Distant Fires Burning, also known as Gert de Meester from Belgium, comes up with the second volume. As a bass player, he works in various musical genres. I mentioned a few of his groups last time (VItal Weekly 1303), but now I give you The Hindu Needle Trick, The Mental Attack and Reverend Basstorius' Intergalactic Funk Experience. Distant Fires Burning is his enterprise in the world of ambient music. At first, all electronic, the bass also enters this particular realm. The thematic background of this album is again COVID-19, which De Meester, a social worker by day, sees the results of a lot. As I understand this, the first three pieces are all new, and the other six remixes of earlier works by others. I only found out when I started to think properly about the album and what to write. I had heard the album twice by then, each time being distracted by other things, but each time thinking that this new album is quite a shift in direction, now with beats and such. So, it is not. In the first three pieces, distant Fires Burning explores his dark and solemn take on ambient noir via lengthy explorations of his bass and software manipulations. It feels more organic than before and less computer-based.

The music shoots in various directions in the remix department, but sequencing and rhythm play a role in most of these. Volume Objects craft a massive technoid out of the ambient ashes of Distant Fires Burning, just like Anunada. Neuro... No Neuro's remix is too short and passes more like an intro to a piece that never takes off. He Can Jog is on the more ambient side of the spectrum, adding distant sequences. And Stratosphere and Svaer are the Janus head of ambient.  Stratosphere keeps things on the dark and quiet side of ambient, with deep pads and paths in the nocturnal forest and Svaer is dark and noisy. There is an attempt to start something rhythmic, but Svaer drags it back again in the swamp of distortion. The remixes are excellent as they are and bring the original music surely into a different musical realm. (FdW)

Link to original article > HERE

Igloo Magazine

Distant Fires Burning is the ambient project of the Belgian musical journeyman, Gert De Meester. De Meester had worked in a number of genres including thrash metal, rock, pop and funk before finally finding his home with bass guitar driven ambience. He’s also a member of an ambient jazz/fusion collective based in Belgium but there’s not a lot of information about them.

Inperspectycon Vol.2 is essentially the finale to his volume one opus that was inspired by his work as a social worker during the Coronavirus pandemic. There’s already been an absolute slew of pandemic related albums, though (including volume one of this album). So it’s probably best we just skip past the inspiration and get to the music.

To begin with, it is a rather strange format for an album. The first three tracks on the album are originals by De Meester and appear to be the conclusion to the first album. While the rest are remixes by fellow label artists with the subject tracks being chosen from across both volumes. Would this album have worked better as a double album? I think so. The idea of having remixes on an album from a different album (even though it’s a follow up) seems a little disjointed and makes this album feel more like a long player remix EP rather than an actual album. Especially with the club remix and De Meester’s bass guitar solo on track three. More on that later.

The album is at its best when you hear the signature Audiobulb sound of minimalist, at times almost microscopic, glitchy ambient IDM, but there’s also some reverb drenched ambient drone and as previously mentioned. the bass guitar track and the club remix. Which quite honestly, sound like they belong on a different album, and I mean on a different album each. Hence the long player remix EP reference earlier. The irony here being, Anunada’s track is actually a great remix. Alongside the Volume Objects remix, they’re the two most surprising pieces on the album. They have a lot of energy, are very engaging and would definitely work on the dancefloor. Something I did not expect to hear on an ambient themed album.

Despite what may seem like criticism earlier, this album has a lot of great music on it. De Meester’s melodic drones can be beautiful in parts and he’s certainly mastered the mid to longform ambient style with some panache, all the while managing to maintain a minimalist aesthetic throughout. No easy feat, and all of the remixes are excellent and varied, too. The album would have worked better without track three featuring De Meester’s bass solo, though. I think there’s little doubt about that.

A very accomplished selection with a few surprises. 

Link to original article > HERE

Bad Alchemy

Music Map

Peter Gabriel aveva scritto un “Book of love”. Invece, Gert De Mesteer ci porta diversi libri, come titoli delle tracce del suo progetto, sotto il nome d'arte Distant Fires Burning. Si tratta del secondo volume di “Inperspectyon”. La copertina del disco è inversa a quella del volume 1. Il cerchio dal colore esterno arancione e interno azzurro si invertono.

Uscito per Audiobulb Records, l'album continua le sperimentazioni ambient del disco precedente, con il basso spesso protagonista, come in “DFB132”. Ma dicevamo dei libri. In “Book of pointless endurance”, dopo una fase statica entra in scena un tema drammatico. Il brano tornerà, del tutto modificato e distorto nel sound, nel remix di Svær. Invece, per “Book of fragmentation” (Neuro … No Neuro rmx), ci sono suoni cortissimi e staccati, sparsi qua e là. “Book of rebellion” invece, mixato da Volume Objects, presenta, tra le altre cose, un loop di un colpo di tosse. Poi si accende una base techno e si balla. Lo stesso titolo ritornerà nella versione remixata stavolta da Anunada Club, e qui l'interpretazione spinge per elementi percussivi più spiccati.

Col “Book of hope” invece veniamo sospinti da gelidi venti ambient, mentre nella titletrack siamo accolti da più simpatici guizzi elettronici, frammenti vivaci. Diversi titoli tornano più volte, perché lo scopo del lavoro era vedere a distanza, come diversi nomi potessero interpretare gli stessi brani in maniere molto differenti da loro, e ci son riusciti. (Gilberto Ongaro)

Link to original article > HERE

Blow Up

Luminous Dash (Review of Vol. 1 & 2)

De coronacrisis heeft het ons allemaal knap lastig gemaakt, om maar eens een understatement te gebruiken. Het virus, maar ook de maatregelen om de pandemie te bestrijden, hebben ervoor gezorgd dat de mensheid verdeeld is geraakt. Veel mensen raakten in sociaal isolement. Grote groepen kregen het financieel en mentaal zeer zwaar. Vrijwel niemand leek nog te weten van welk hout pijlen te maken.

Als sociaal werker stond Gert De Meester zowat in de frontlinie van de menselijke ellende. Hij heeft het allemaal gezien en meegemaakt. Toch is er aan zo’n extreme humanitaire situatie ook een keerzijde. Net als vele collega muzikanten was er bij Gert tijd en ruimte om deze gitzwarte jaren om te zetten in muziek. Die muziek staat op het tweeluik Inperspectycon, een ambient-trip gedreven door diepe bassen en melancholische soundscapes.

Op zich zou al die miserie moeten zorgen voor een intens donker geluid, en voor een groot deel is dat ook wat we horen op tracks als Book Of Closure en Book Of Fragmentation. Toch slaagt Gert erin om vleugjes hoop en spelplezier in zijn muziek te verweven. De eerder genoemde nummers zijn gezapig voortkabbelende stukjes muziek die in geen enkele ambient-playlist zouden misstaan. Ergens tussen Eno en Stars Of The Lid bijvoorbeeld. Wat verderop, in DSB131 krijgen de klanken uit de basgitaar een Aphex Twin of Autechre behandeling.

Dat “glitchy” effect is een van de handelsmerken van Distant Fires Burning geworden. Het zorgt ervoor dat de muziek een koppig karakter krijgt, waarbij de luisteraar een klein beetje moeite moet doen om het geheel in zich op te nemen. Gaandeweg groeit dit effect ook in het album. Book Of Hope voegt er nog wat onderhuidse beats aan toe, diep weggestoken in de stotterende baslijnen. Het illustreert perfect hoe zo’n crisisjaren aanvoelen: twijfelachtig, afwachtend en somber. Book OF Rebellion vermengt al die elementen dan weer tot een avontuurlijke ambient-trip van hoge kwaliteit.

Inperspectycon Vol. 1 is een knap staaltje basgitaar-ambient geworden. Enerzijds emotioneel en verhalend, anderzijds donker en introvert. Gert De Meester is dan ook een van die muzikanten die hun inspiratie moeiteloos koppelen aan een grote technische kennis. Zo zijn er nog wel een paar en die gaan we tegenkomen op volume 2. Want deze muzikale reis gaat nog eventjes verder.

Inperspectycon Vol. 2 begint zoals zijn voorganger, met twee prachtige hymnes en een glitchy tussendoortje. Book Of Pointless Endurance valt op door zijn ritmische sequenties en zijn diepe bastonen. Hierdoor krijgt de track iets onheilspellends, iets wat tegen de dark ambient scène aanleunt. Book Of Hopeful Perspective laat dan weer horen dat Distant Fires Burning ook fan is van acts als Biosphere. Met andere woorden, de kwaliteit neemt geen seconde af. Minimalisme, vage melodieën en meeslepende geluidsgolven genoeg om urenlang in een andere dimensie te vertoeven.

En dan komen de gasten, te beginnen met een korte remix van Book Of Fragmentation, waarbij Neuro…No Neuro het experimentele gehalte stevig de hoogte injaagt. Het blijkt een intro voor een interessante reeks bewerkingen door bevriende artiesten. Book OF Rebellion krijgt er meteen twee. Een trippy, kabbelende versie door Volume Objects en een uptempo clubmix door Anunada. Beide artiesten hebben gekozen om het nummer van elektronische percussie te voorzien, waardoor het geheel ook een beetje op de dansspieren gaat werken.

Naast Anunada mag ook “Synchyse-buddy” Stratosphere niet ontbreken. Ronald Mariën is nog een van die technisch onderlegde muzikanten en dat is te horen op zijn versie van Book Of Hope. Deze remix zweeft als het ware op de stemmige soundscapes van Stratosphere. Mooi, bijzonder mooi. Svær duwt Book Of Pointless Endurance de eeuwige duisternis in door er een harde, intense en glitchy track van te maken. Dit is wellicht het meest noisy-nummer op de hele plaat. Eindigen doen we met een knappe experimentele remix door He Can Jog, dromerig en onvoorspelbaar.

Conclusie: het zijn harde tijden geweest voor iedereen, maar het creatieve bloed kruipt waar het niet gaan kan en daar is het Inperspectycon-tweeluik een perfect voorbeeld van. Deel 1 is reeds verkrijgbaar via Audiobulb. Deel 2 komt op 6 april op de markt. Beide albums zijn absolute aanraders in het ambient-genre.

Link to original article > HERE

Nieuwe Noten (Review of Vol. 1 & 2)

Distant Fires Burning, het alias van de Vlaamse gitarist Gert De Meester, kwam hier niet eerder aan bod. Onterecht want de man werkt al sinds 2007 aan een imposant oeuvre, in een stijl die nog het best valt te definiëren als dark ambient. Twee recente albums bij Audiobulb, ‘Inperspectycon’, Vol. 1′ en ‘Vol. 2’.

Het begint bij Distant Fires Burning vaak uiterst ingetogen, zoals de opener van ‘Inperspectycon, Vol. 1’ ons leert. De eerste noten van ‘Book of Closure’ zijn nauwelijks hoorbaar. De kunst is om dat aansluitend heel geleidelijk uit te bouwen, tot we denken met een duistere rockplaat van doen te hebben. Het  verschil met gewone ambient, waarin die climax uitblijft. Het maakt de man zijn muziek zo boeiend en spannend. En de gitaar is hier het ideale medium voor, met name als je werkt met een e-bow en pedalen. Snaren aanslaan horen we De Meester dan ook niet vaak, de vrij korte stukken ‘DBF131’ en ‘DBF132’ op het tweede deel zijn hierop uitzonderingen. In ‘Book of Hope’ experimenteert Distant Fires Burning met noise, samen met de dark ambient levert dit een stemmig, ietwat spookachtig stuk op. In vrijwel alle titels zit het woord ‘hope’ en dat is zeker geen toeval. Beide albums ontstonden tijdens de Covid-19 perikelen en De Meester zag in zijn dagelijks werk, hij is naast musicus ook sociaal werker, wat zowel het virus, als de lockdowns met mensen deden.

Het eerste deel, dat halverwege vorig jaar verscheen, was daarmee geboren. En gaat dit album met name over het feit dat het leven tot stilstand kwam, iets dat gezien het vrij lange ‘Hope of Rebellion’ ook weerstand opriep, in het tweede deel, dat halverwege dit jaar uitkwam, vindt De Meester de weg omhoog. Eerst is er nog het eindeloze wachten, weer een nieuw virus, weer nieuwe maatregelen, bij Distant Fires Burning verklankt als ‘Book of Pointless Endurance’, maar de noten klinken hier wel al minder duister, iets wat overigens geenszins ten koste gaat van de spanning. Al zijn we er nog niet, we zijn wel op de goede weg. Het ruim een kwartier durende ‘Book of Hopeful Perspective’ verklankt het licht aan het einde van de tunnel op prachtige wijze. Een bijzonder loom ritme neemt ons als luisteraars mee. Naast deze drie stukken bevat het tweede album zes remixes, waarin vakgenoten het eerste album onder handen nemen.

Link to original article > HERE